TCe 180

Pod poprzednią notką MK zarzucił mi, że opisując BMW „szukałem dziury w całym”. Zgadza się, ale moim zdaniem opisywanie współczesnych samochodów w większości przypadków sprowadza się właśnie do szukania drobnych wad w naprawdę dobrych produktach. Przecież ciężko sobie wyobrazić, że pojawi się na rynku samochód, gdzie kierownica nie będzie w osi symetrii fotela kierowcy. (Minikonkurs: za wskazanie takiego auta, a istnieje co najmniej jedno, stawiam piwo.) Chociaż z drugiej strony przewracająca się A-klasa to przecież nie jest bardzo odległa przeszłość. Więc dziś, jedząc naleśniki w ogrodzie i popijając je winem, spróbuję znaleźć jakieś dziury w nowym Megane.

Pierwsza dziura, zupełnie malutka, to umiejscowienie wyłącznika tempomatu. Szukałem go z 10 minut, a znalazłem między fotelami, tuż obok dźwigienki hamulca ręcznego, którego chyba nie da się wykorzystać do zawracania (druga dziura, ale ze znakiem zapytania, bo akurat tego nie sprawdziłem).

Trzecia dziura (lub druga) to brak popielniczki. To jest poprostu idealny samochód dla Greków, którzy wszystko wyrzucają przez okno (jeśli ktoś był ostatnio w Grecji i pobocza są już czyste, a nie pełne puszek, plastikowych butelek i innych śmieci, to bardzo proszę o sprostowanie). Dla tych, którzy śmieci zbierają, a potem wyrzucają do śmietnika, Renault przygotowało uchwyt na kubek i schowek w podłokietniku. Tu zmieszczą się nawet całkiem duże śmieci, bo jest zadziwiająco głęboki.

Następna dziura to widoczność do tyłu przy parkowaniu. W lusterku wewnętrznym, przez małą tylną szybę, w zasadzie nic nie widać. W bocznych, ze względu na mocno zaokrąglony tył, niestety niewiele więcej.

Ostatnia z tych naprawdę małych dziur to roleta panoramicznego dachu, która ma tylko dwa położenia, może być zamknięta lub zupełnie otwarta. W pierwszej chwili mnie to zdziwiło, ale po chwili zastanowienia stwierdziłem, że właściwie mogłoby jej w ogóle nie być. Szyba w dachu jest przyciemniona i tylko w wyjątkowych sytuacjach trzeba ją zasłaniać.

Pierwsza z „nieco większych” dziur, to ilość miejsca na tylnych siedzeniach. Przy ustawieniu fotela kierowcy „pode mnie” odległość między tylnym siedziskiem a oparciem była mniejsza niż w Ibizie. Przyznaję, nie siedziałem z tyłu ani w Ibizie, ani w Megane, więc nie mogę porównać, gdzie jest wygodniej. Ale z miejscem na nogi konstruktorzy Renault nie zaszaleli. (Ta dziura w moim przypadku nie istnieje. Jeśli miałbym ocenić wykorzystanie miejsc w moich samochodach, to byłoby jakoś tak: 95% - tylko kierowca, 4% - jeden pasażer, 1% - dwoje lub więcej pasażerów.)

Kolejna „spora dziura” to ESP, które co prawda można wyłączyć, ale powyżej 40km/h (czterdziestu!!) samo się włącza. OK, można spalić seryjne Brigdestone’y na światłach, ale już na dwójce to można co najwyżej popatrzeć na kontrolkę ESP. Lipa panie, lipa. I to taka wyrośnięta.

A jak już jesteśmy przy przyjemności z jazdy, to czerwone pole, które w Megane jest żółte, zaczyna się tuż powyżej sześciu tysięcy. Aż sprawdziłem obroty mocy maksymalnej – 5500. Dziwny to silnik, dwulitrówka w Leonie osiąga moc maksymalną przy 5100 a odcięcie jest siedmiu tysiącach, o ile obrotomierz nie kłamie. Czyżby VW robił lepsze silniki od Renault? W to akurat jestem skłonny uwierzyć :-P

Czy Megane ma jakieś zalety? Pierwsza to wygląd.


Druga zaleta to silnik.

Moc	180KM
Moment obr.	300Nm
0-100	7,8s

Nie powaliło mnie te sto osiemdziesiąt koni, ale w porównaniu ze sto czterdziestoma trzema ze 118i różnica jest znacząca. (Do MK: nawet na szóstce ciężko się przyczepić do reakcji na gaz.)

Czy chciałbym jeździć tym autem? Pożyjemy, zobaczymy. Na razie trafia na „krótką listę”.